بروزرسانی: 11:47

1 - 10 سال بودجه عمراني كشور را گرفتيم وخورديم!
روزنامه شهروند - - 8 روز پيش - چهارشنبه 29 خرداد 1398 ساعت 17:01 - 78693663 -

2 - 10 سال بودجه عمراني را گرفتيم وخورديم!
روزنامه شهروند - - 8 روز پيش - چهارشنبه 29 خرداد 1398 ساعت 17:01 - 78693635 -

3 - اقتصاد ايران در قوي ترين موضع 40 ساله خود قرار دارد
ديدار نيوز - - 8 روز پيش - چهارشنبه 29 خرداد 1398 ساعت 13:08 - 78685440 -

معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت گفت: در حال حاضر ليست كالا هاي صادراتي متنوع شده است. ما يك زماني از كره و تخم مرغ تا مرغ و پنير و گوشت را وارد مي كرديم.

4 - دفاع از پرداخت يارانه نقدي/ قرار بود رقم يارانه ها برمبناي تورم باشد
نشان آنلاين - - 10 روز پيش - دوشنبه 27 خرداد 1398 ساعت 17:49 - 78640858 -

معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت گفت: اگر مردم بدانند و با آنها صحبت شود و روش هايي حاصل شود كه افراد ضعيف جامعه بتوانند به يارانه ها دست پيدا كنند،

مهدي كرباسيان در كافه خبر خبرگزاري خبرآنلاين" درباره پرداخت يارانه هاي نقدي اظهار داشت: تصميم گيري در رابطه با يارانه و پرداخت به مردم تصميم درستي بود و من هنوز از آن دفاع مي كنم.

وي افزود: اين تصميم قرار بود در دولت آقاي خاتمي در قالب هدفمندي يارانه ها گرفته شود و متاسفانه اجرا نشد، زيرا اجماعي روي آن حاصل نشد. اما در دولت اول آقاي احمدي نژاد اين اجماع در كل حكومت حاصل شد.

معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت عنوان كرد: دو اشكال اساسي در اجراي اين طرح وجود داشت. اول اين كه به همه يارانه نقدي پرداخت شد و اين در حالي است كه قرار بود يارانه ها به افراد كم بضاعت داده شود.

كرباسيان ادامه داد: دوم اين كه قرار بود هر ساله يارانه ها برمبناي تورم باشد. هر دو نه در دولت دهم و نه در دولت هاي يازدهم و دوازدهم اجرا شد. يعني يارانه ها همان رقم 45 هزار و 500 تومان ماند و در عين حال، با افزايش نرخ تورم تغيير نكرد.

وي خاطرنشان كرد: يكي از نكاتي كه وجود دارد، اختلاف جدي بر سر شفاف شدن نرخ انرژي و به ويژه بنزين است. من اعتقاد دارم بحث سياه و سفيد نيست، بحث كارشناسي علمي است.

معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت تاكيد كرد: در نهايت اگر مردم بدانند و با آنها صحبت شود و روش هايي حاصل شود كه افراد ضعيف جامعه بتوانند به يارانه ها دست پيدا كنند، چه ايرادي دارد كه نرخ بنزين اصلاح شود. اما ما مي بينيم كه در مجلس و دولت اين اجماع حاصل نمي شود.

5 - دفاع از پرداخت يارانه نقدي/ قرار بود رقم يارانه ها برمبناي تورم باشد
ساعت 24 - - 10 روز پيش - دوشنبه 27 خرداد 1398 ساعت 15:46 - 78637389 -

چه ايرادي دارد كه نرخ بنزين اصلاح شود.

مهدي كرباسيان درباره پرداخت يارانه هاي نقدي اظهار داشت: تصميم گيري در رابطه با يارانه و پرداخت به مردم تصميم درستي بود و من هنوز از آن دفاع مي كنم.

6 - واريز يارانه ها به صداُمين ايستگاه خود رسيد/كاهش ارزش يارانه نقدي از سال 89 تاكنون
شعار سال - - 10 روز پيش - دوشنبه 27 خرداد 1398 ساعت 14:45 - 78635404 -

صداُمين مرحله از يارانه هاي نقدي به حساب سرپرستان خانوار ها واريز شد. يارانه هايي كه پرداخت آن ها براي دولت ماهانه 3500 ميليارد تومان هزينه دارد و شايد به همين علت است كه مسئولين در سال هاي گذشته از شب پرداخت يارانه ها به شب مصيبت عظماي دولت و از پرداخت ...

7 - دفاع از پرداخت يارانه نقدي/ قرار بود رقم يارانه ها برمبناي تورم باشد
خبر آنلاين - - 10 روز پيش - دوشنبه 27 خرداد 1398 ساعت 14:40 - 78635233 -

چه ايرادي دارد كه نرخ بنزين اصلاح شود.

مشروح گفت وگو را ايـــــــنـــــــــــــــــجــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا

8 - 800 نفر در وزارت خارجه امريكا تحريم ايران را رصد مي كنند
ايران خبر - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 22:31 - 78591005 -

معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت درباره مسير عبور از تحريم ها معتقد است : در شرايط فعلي بايد اتاق هاي بازرگاني را بيش از پيش به بازي بگيريم و وزراي خارجه اقتصادي ما،

9 - مهدي كرباسيان: 800 نفر در وزارت خارجه امريكا تحريم ايران را رصد مي كنند
ايران خبر - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 22:21 - 78590884 -

10 - مهدي كرباسيان: 800 نفر در وزارت خارجه امريكا تحريم ايران را رصد مي كنند
ايران آنلاين - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 20:56 - 78589732 -

11 - مهدي كرباسيان: 800 نفر در وزارت خارجه آمريكا تحريم ايران را رصد مي كنند
خبرگزاري ايرنا - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 15:55 - 78583325 -

ايرنا- «مهدي كرباسيان» معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت درباره مسير عبور از تحريم ها معتقد است : در شرايط فعلي بايد اتاق هاي بازرگاني را بيش از پيش به بازي بگيريم و وزراي خارجه اقتصادي ما،

12 - 800 نفر در وزارت خارجه آمريكا تحريم ايران را رصد مي كنند
اعتدال - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 14:11 - 78579606 -

مهدي كرباسيان

13 - تصميم هيجاني ارز 4200 توماني قواعد بازار را بر هم زد
شعار سال - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 13:53 - 78579106 -

معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت درباره مسير عبور از تحريم ها معتقد است در شرايط فعلي بايد اتاق هاي بازرگاني را بيش از پيش به بازي بگيريم و وزراي خارجه اقتصادي ما،

14 - تصميم هيجاني ارز 4200 توماني قواعد بازار را بر هم زد
دنياي معدن - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 12:26 - 78575879 -

15 - «تصميم هيجاني ارز 4200توماني قواعد بازار را بر هم زد»
انصاف نيوز - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 11:33 - 78573766 -

معاون سابق وزير صنعت، معدن و تجارت مي گويد: اگر در 8، 9 ماهه اول سال گذشته سياست هاي هيجاني و بعضا غيركارشناسي و دستورالعمل هاي متعدد و به قول معروف،

16 - تصميم هيجاني ارز 4200 توماني قواعد بازار را بر هم زد
خبرگزاري آريا - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 09:34 - 78569075 -

17 - تصميم هيجاني ارز 4200 توماني قواعد بازار را بر هم زد
اقتصاد شهروند - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 09:33 - 78569064 -

18 - وزراي خارجه اقتصادي كشور چه كساني باشند؟
اقتصاد 24 - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 09:19 - 78568644 -

19 - مهدي كرباسيان:800 نفر در وزارت خارجه آمريكا تحريم ايران را رصد مي كنند
تدبير و اميد - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 09:15 - 78568564 -

تازه اين رقم مربوط به كالاهايي همچون فرش، پسته، زعفران و پوست سالامبور بود. يعني در حقيقت 4 كالاي اصلي صادراتي اين ها بود. ما در نتيجه يك عدم تعادل واردات و صادرات حتي با تركيه داشتيم،

20 - وزراي خارجه اقتصادي كشور چه كساني باشند؟
خبر فوري - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 09:12 - 78568398 -

از او به عنوان مرد همه فن حريف در كسوت هاي مختلف مديريتي اقتصاد ايران نا

21 - وزراي خارجه اقتصادي كشور چه كساني باشند؟
ايران جيپ - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 08:38 - 78567606 -

22 - تصميم هيجاني ارز 4200 توماني قواعد بازار را بر هم زد
خبر آنلاين - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 08:33 - 78567539 -

23 - چه كساني مي توانند وزراي خارجه اقتصادي كشور باشند؟
خبر آنلاين - - 12 روز پيش - شنبه 25 خرداد 1398 ساعت 08:13 - 78567078 -

24 - تأخير در تصميمات مهم، عاملي براي ايجاد بحران
اعتدال - - 16 روز پيش - سه شنبه 21 خرداد 1398 ساعت 08:16 - 78480117 -

محسن رناني

25 - ما با تأخيرهاي عجيب در تصميمات مهم مواجهيم
ميهن امروز - - 18 روز پيش - يكشنبه 19 خرداد 1398 ساعت 21:05 - 78448155 -

پرسش درباره بهنگام يا نابهنگام بودن تصميم سازي ها در 40 سال اخير مي تواند چالش ذهني فعالان سياسي و اجتماعي و اقتصادي باشد.

26 - محسن رناني: با تأخير در تصميمات مهم مواجهيم/ زمان احمدي نژاد نيازي به هدفمندي يارانه ها نبود
ايران آنلاين - - 18 روز پيش - يكشنبه 19 خرداد 1398 ساعت 14:29 - 78438517 -

�شوراي ملي گفت وگو� تشكيل مي شود كه واقعاً نماينده همه جامعه باشد، نه اينكه نماينده بخش هايي از حاكميت يا جناح ها. اين شوراي ملي اين گفت وگوي ملي را هدايت مي كند؛

27 - محسن رناني: با تأخير در تصميمات مهم مواجهيم
خبرگزاري ايسنا - - 18 روز پيش - يكشنبه 19 خرداد 1398 ساعت 12:51 - 78434980 -

يك استاد دانشگاه معتقد است اكنون با تأخير در تصميمات مهم مواجه هستيم و عدم اتخاذ تصميمات بهنگام آرام آرام به بحران تبديل خواهد شد.

28 - همه پرسي آخرين راهكار براي اصلاح ساختار اقتصادي
تيتر برتر - - 18 روز پيش - يكشنبه 19 خرداد 1398 ساعت 11:58 - 78432984 -

پرسش درباره بهنگام يا نابهنگام بودن تصميم سازي ها در 40 سال اخير مي تواند چالش ذهني فعالان سياسي و اجتماعي و اقتصادي باشد. محسن رناني، عضو هيئت علمي دانشگاه اصفهان،

29 - برخي مي گويند انقلاب نكرديم تا زندگي ها بهتر شود/ امام (ره) صراحتاً اشاره كردند كه وضع مردم بسيار بد است و بايد بهتر شود
جماران - - 19 روز پيش - شنبه 18 خرداد 1398 ساعت 17:56 - 78417896 -

متأسفانه ما در حاكميت انسجام نداريم، مگر در موارد خاصي. به عنوان مثال، وقتي ترامپ سپاه پاسداران را تروريستي اعلام كرد، دولت و مجلس و مردم، همه پشت سر سپاه ايستادند،

به گزارش جماران؛ روزنامه ايران نوشت: براي برون رفت از مشكلات موجود كشور چه بايد كرد؟ آيا اساساً برآوردي از مهمترين مشكلات و اولويت ها وجود دارد؟ سيدمصطفي هاشمي طبا از مديران باسابقه نظام معتقد است كه مشكلات فعلي كشور ادامه وضعيتي است كه قبل از اين براي آنها چاره انديشي نكرده ايم. به اعتقاد او دليل اين بي توجهي ها هم نداشتن شجاعت مسئولان براي مواجهه اصولي و واقعي با مشكلات بوده است.

مشروح اين گفت وگو را در ادامه مي خوانيد.

چه در انتخابات و چه پس از آن، مسأله توجه به سرزمين ايران را مطرح كرديد. شما در ادوار مختلف در حاكميت و جريان اداره كشور بوديد، چرا امروز نگاه شما معطوف به مسأله اي به نام ايران شده است؟

امروز برخي مي گويند انقلاب نكرديم تا زندگي ها بهتر شود، اين ادعا درحالي است كه امام(ره) صراحتاً اشاره كردند كه وضع مردم بسيار بد است و بايد بهتر شود. به همين دليل همه كساني كه پس از انقلاب در مصدر كار قرار گرفتند، مي گفتند مي خواهيم زندگي مردم بهتر شود. اما با وجود اين نيت، به دليل نشناختن سازوكارهاي اقتصادي دنيا و اداره كشور، اين شيوه را برگزيدند كه هرچه هست به مردم بدهيم. از اين رو مطابق گذشته تلاش مي كردند تا سرحد امكان از منابع داخلي مانند نفت استفاده و آن را صرف نيازهاي عادي مردم همچون واردات و مواد غذايي كنند... باچنين سابقه اي، پس از نامزد شدن در انتخابات به اين مسائل حساس شدم.

دقيقاً به چه چيزي حساس شديد؟

حساس شدم به اينكه با اين شيوه، يعني واردات گسترده و دادن پول نفت به مردم به هر طريقي، يا اينكه هر طور شده براي مردم خانه بسازيم، در اين صورت به كجا مي رسيم؟ يادم افتاد در اوايل انقلاب كه ياسر عرفات وارد ايران شده بود، يكي از مبارزان انقلابي به او تاخت كه شما سازشكار هستيد. اما عرفات در پاسخ گفت كه من به دنبال آن هستم تا يك وجب خاك پيدا كنم و پايم را روي آن بگذارم. مي دانيد كه همه فلسطيني ها، حتي نيروهاي حماس كه در سرزمين هاي اشغالي هستند، همه پاسپورت اسراييلي دارند و پاسپورتي به نام فلسطين وجود ندارد. به اين فكر كردم كه ما در جبهه ها اين همه شهيد داديم كه هرچند براي اسلام بود، اما درعين حال افتخار هم مي كنيم كه برخلاف قاجار يا پهلوي ها، يك وجب از خاك خود را از دست نداديم. با اين شرايط، چطور مي شود امروز همه خاك خود را از دست مي دهيم؟ به عبارت ديگر، اگر سرزمين ما آب نداشته باشد، زمين هاي ما نشست كند و دشت ها حاصلخيز نباشد، اين همان از دست دادن سرزمين است.

پيش از اين گفتيد كه امروز بايد اولويت هاي جمهوري اسلامي تغيير كند و اشاره كرديد كه تاب آوري سرزميني و اخلاق اجتماعي كاهش پيدا كرده است. چرا در 40 سال گذشته جمهوري اسلامي تغيير مشي قابل توجهي مطابق با كاستي هاي مهمي كه به آن مبتلا هستيم، نشان نداده است؟

اگر به بيانات مقام معظم رهبري دقت كنيد، همواره اين دغدغه ها را مي بينيد. باوجود اين، بحث و ارائه طريق يك حرف و عمل به آن بحث ها حرف ديگري است. اينكه چرا به اينجا رسيديم، من در يك كلمه دليل آن را پوپوليسم مي دانم؛ به اين معني كه مسئولان ما همواره دنبال مردم رفته اند و ترجيح داده اند نيازهاي فوري و ضروري مردم را تأمين كنند تا به قول معروف، آنان را راضي نگه دارند. مثلاً همين بحث افزايش قيمت بنزين كه بعد از شلوغ شدن پمپ بنزين ها، مسئولان عقب نشستند و گفتند اصلاً چنين موضوعي مطرح نيست. بنابراين اشكال اين است كه مسئولان ما شجاعت ارائه راه درست براي آينده كشور را ندارند. حرف زياد زده مي شود، اما تصميم گرفته نمي شود. مثال ديگري بزنم. در شبكه افق كه شبكه مخالف خوان دولت است، مرتب بحث مي شود كه اقتصاد برجامي باعث سرافكندگي ما است و بايد اقتصاد مقاومتي داشته باشيم. يقين دارم كه هيچ يك از كساني كه اين حرف ها را مي زنند، اقتصاد مقاومتي را نخوانده اند. چراكه در اين سند بالادستي، بارها به صادرات، به روابط با كشورهاي خارجي و به كسب دانش فني اشاره شده است. اقتصاد مقاومتي بدون اين موارد، شير بي يال و دم و اشكم است. ضمن اينكه همين حالا اگر دولت قدم هاي جدي براي اقتصاد مقاومتي يا اقتصاد رياضتي كه اقتضاي امروز ما است بردارد، همين منتقدان بلافاصله مي گويند مردم را بدبخت و محدود كرديد يا مردم را در تنگنا قرار داديد. بنابراين اين نوع شعارهاي سياسي كه فقط براي منكوب و سركوب كردن دولت است، هيچ جايي در واقعيت ندارد. اما متأسفانه به همين دلايل نه دولت، نه مجلس و نه ساير مقامات، به قول مقام معظم رهبري، شجاعت برخورد با مسائل را ندارند. زيرا پرداختن به مسائل اقتصادي كشور و حل آنها تبعات دارد كه نه اقتصاددادنان ما درباره اين تبعات راهكار ارائه مي دهند و نه مسئولان شجاعت آن را دارند كه به تبعات پيشنهادهاي خود اشاره كنند.

چه چيزي باعث مي شود كه مردم باوجود علم به مشكلات كشور، همدلي و همراهي لازم براي اتخاذ تصميم هاي سخت را نداشته باشند؟

مردم ما اغلب در اين مسائل آگاه نيستند و تحليل اقتصادي و سرزميني ندارند و درپي گرفتاري هاي روزمره خود هستند. از سوي ديگر در كشور ما، مسئولان با مردم راحت حرف نمي زنند و مشكلات را به آنان نمي گويند و بيشتر خطابه مي خوانند. من در اين زمينه آقاي روحاني را مثال مي زنم، زيرا نمي توانيم درباره كس ديگري اظهار نظر كنيم. آقاي روحاني هيچ گاه درباره مشكلات يا فشاري كه روي دولت هست با مردم حرف نمي زند. مي بينيم كه لايحه بودجه، در مجلس تغيير كرده و به جاي اينكه سبك تر شود، سنگين تر مي شود. آن هم به اين دليل كه آخر دوره نمايندگان است و آنان مي خواهند از مردم رأي بگيرند. اين تنها يك نمونه است. اقتصاد كشور، يا همان اقتصاد قبل از برجام كه روال همه دولت هاي جمهوري اسلامي بوده است، مسائلي دارد كه هيچ كس جرأت ندارد به آنها دست بزند. به عنوان مثال، نقدينگي در كشور ما به حدود 2000 هزار ميليارد تومان رسيده است، اما هيچ كس هيچ نسخه اي براي آن ندارد. مسأله ديگر خروج سرمايه از كشور است، به اين معني كه مدام ارز را به بازار تزريق مي كنيم، عده اي هم آن را مي خرند و سرمايه ها را از كشور خارج مي كنند. همه اين مسائل وجود دارد، اما ما به هيچ كدام از آن ها دست نمي زنيم، آن هم به اين دليل كه فكر مي كنيم دست زدن به اين مسائل و تلاش براي حل آنها، تبعات دارد و چه بسا مشكلات را بدتر هم بكند.

آقاي علي سرزعيم در كتاب پوپوليسم ايراني در ارزيابي كارنامه آقاي احمدي نژاد، معتقد است يكي از دلايلي كه احمدي نژاد توانسته برنامه هاي خود مانند هدفمندي يارانه ها را عملياتي كند، يكدست بودن حاكميت در دولت اول ايشان بود. دركنار دلايلي كه برشمرديد، مي توان گفت فقدان همگرايي و وفاق در حاكميت يكي از دلاليل تصميم نگرفتن است؟

متأسفانه ما در حاكميت انسجام نداريم، مگر در موارد خاصي. به عنوان مثال، وقتي ترامپ سپاه پاسداران را تروريستي اعلام كرد، دولت و مجلس و مردم، همه پشت سر سپاه ايستادند، اما در مسائل اقتصادي، ما شاهد شاخه هاي مختلف ديدگاهي هستيم، ضمن اينكه اين مسائل به پوپوليسم يا جلب رأي و نظر مردم هم آغشته مي شود. بنابراين معتقدم بايد به تفرق سياسي پايان داد، بايد تفكر يكسان اقتصادي براي توسعه و پيشرفت كشور داشت و براي عملياتي كردن آنها هم راه ارائه داد.

مثال زديد كه از يك سند بالادستي به نام اقتصاد مقاومتي برداشت هاي مختلفي ارائه مي شود، چطور مي توان اين همساني را براي توسعه كشور محقق كرد؟

دليل آن برداشت هاي مختلف، نگاه سياسي به مسأله است. افراد تفكر و ظني دارند و براساس آن با نام اقتصاد مقاومتي برخورد مي كنند، بدون اينكه خوانده باشند. دژبان موتور سوار روي موتور خود مي نويسد اقتصاد مقاومتي درحالي كه اصلاً نمي داند اقتصاد مقاومتي چيست و تنها يك تابلو را حمل مي كند. ديگران هم به همين ترتيب، به اين معني كه براي رسيدن به مكنونات ذهني خود يك تابلو به نام اقتصاد مقاومتي را حمل مي كنند. درحالي كه اقتصاد مقاومتي يك منظومه است و همه بخش هاي آن بايد با هم ديده شود. نمي توان يك بخش از اقتصاد مقاومتي را بگيريم و بخش ديگر آن را نفي كنيم. همين آقاي رحيم پور ازغدي، مدام دم از اقتصاد مقاومتي مي زند، بايد يك بار از او خواست تا اقتصاد مقاومتي را تشريح كند و مواد آن را بخواند.

اين مسأله در رياست جمهوري مرحوم هاشمي هم بود، ايشان پس از بروز اعتراض ها چه در سطح عموم و چه در سطوح بالاي حاكميت، سياست تعديل و آزادسازي قيمت ها را كنار گذاشت.

همين طور است، دليلش هم اين بود كه نسبت به ايشان هجوم شد. خودشان جلسات خصوصي هم داشتند كه البته ايشان مجبور بود تحفظ هايي داشته باشد يا شايد خودشان به اين نتيجه رسيده باشند، هر طور كه فرض كنيم، قطعاً اصلاح اشكالات اقتصادي كه به آن اشاره كردم، عكس العمل هايي دارد. روشنفكران و اقتصاددانان ما هم نگفته اند كه اگر اقتصاد اصلاح شود، چه تبعاتي خواهد داشت، در مقابل تنها نظريه هاي خود را تشريح مي كنند، درحالي كه همه مي دانند تبعات آن تصميم هاي سخت چيست. فرق هم نمي كند چپ باشيم يا راست، دنبال نئوليبراليسم باشيم يا روش هاي عدالت گرايانه، پيامدهاي سياست ها و پيشنهادهاي اصلاحي را براي مردم نمي گوييم. اكنون آينده اقتصاد كشور در سرازيري است، اگر بايد تصميمي گرفته شود تا آينده كشور تضمين شود و بتوان تغييرات مختلف را تحمل كرد، پيش از هر چيز بايد با مردم سخن گفت و مسائل را براي آنان تشريح كرد. اكنون خانواده ها و فرزندان ما، حتي كساني كه مؤمن به انقلاب و جمهوري اسلامي هستند، درباره آينده با ترديد حرف مي زنند.

فرض كنيم با مردم صحبت شده باشد، آيا نظام سياسي و اداري ما، به خودي خود توانايي حل اين مسائل را دارد و از پس مشكلات برمي آيند؟

به نظر من توانايي آن را دارد. كما اينكه هرجا مديريت كردم، به بخش خود اعتماد كردم و جواب هم گرفتم. به عنوان مثال، زماني كه به مركز توسعه صادرات رفتم، مدير قبلي مي گفت از كارمندان آن كاري ساخته نيست، اما من به همه آنان احترام گذاشتم و اعتماد كردم و آنان هم بخوبي كار كردند. بايد بدانيم كه مردم كشور خود را دوست دارند و چه بسا از خودشان هم بيشتر دوست دارند. اگر عشق نبود به جبهه ها نمي رفتند تا با دشمن بجنگند. ما درباره مردم اشتباه مي كنيم و به اشتباه از مردم مي ترسيم، فكر مي كنيم اگر حقيقت را به مردم بگوييم، شورش خواهند كرد، درحالي كه اين طور نيست، اگر مردم با واقعيت ها روبه رو شوند، از مسئولان قبول خواهند كرد. همچنان كه اگر مديران نظام هاي اداري ما توانمند باشند، قطعاً جواب مي دهد. مگر همين حالا بيمارستان هاي ما به بيماران خدمات نمي دهند؟ اما ما به جاي برجسته كردن اين محسنات و به جاي طراحي شيوه هاي خوب اداره كشور، مدام به مردم مي گوييم كه نتيجه اين است و فلان، درحالي كه روش ما غلط است و نتيجه محصول روش ما است. بنابراين، اگر راه را درست انتخاب كنيم، نتيجه درست هم خواهيم داشت و اگر راه را با صميميت به مردم نشان بدهيم و ايرادها و فرجام مسيرهاي بد را به مردم بگوييم، مردم حتماً قبول مي كنند. اما يادمان باشد كه نبايد در نماز جمعه ها، ناگهان اين حرف مطرح شود كه اي دولت! معيشت مردم را بهتر كن. مگر دولت مي تواند معيشت مردم را بهتر كند؟ در شرايط فعلي، هيچ دولتي نمي تواند با سرعت و يك شبه معيشت مردم را بهبود ببخشد، اين اظهار نظرها تنها فشار به دولت است كه اتفاق خوبي نيست. گوينده اين سخن كه اي دولت معيشت مردم را بهتر كن از تريبون پايين مي آيد و سراغ كار و زندگي خود مي رود، اما اين پرسش در مردم ايجاد مي شود كه پس مي شود معيشت مردم را بهتر كرد، اما دولت نمي خواهد.

در مجلس دهم 380 طرح از سوي نمايندگان ارائه شد و 190 لايحه هم از سوي دولت. با اين حال به نظر مي رسد مشكلات اصلي كه شما به آن اشاره كرديد همچنان باقي است.

در سران سه قوه منش تصميم گيري هماهنگ وجود ندارد، وگرنه اين مسأله كه شما برشمرديد، قابل مديريت است. يعني هيات رييسه مجلس و رييس جمهوري بايد با هم اين مسأله را حل كنند، درحالي كه اكنون رويكرد هر سه قوه اين است كه بگذاريم اين مسائل هم بگذرد تا مردم دنبال كار خود بروند به جاي اينكه بايد بايستند و به صورت ريشه اي مسائل را حل كنند. اگر درباره مسائلي كه برشمردم، تصميم گيري نشود، مسأله به همين صورت باقي خواهد ماند و در نهايت كشور و ايران مستهلك مي شود. اما متأسفانه به جاي اين شيوه به ظاهر سخت، روش مسئولان ما همواره اين گونه بوده است كه منابع مردم را به جاي استفاده براي عموم، صرف كساني كردند كه توانايي مالي بيشتري داشتند.

شما عبارتي به كار برديد مبني بر اينكه ما مي خواستيم يك سانت از خاك كشور را به دشمن ندهيم، اما الان وضعيتي كه سرزمين ما به آن دچار شده است، نوعي اشغال از سوي بيگانه است. منظور شما چيست؟

ما خودمان نقش بيگانه اي را پيدا كرديم كه دارد به كشور ما تعرض مي كند، يعني ما نسبت به سرزمين خود بيگانه شديم، درحالي كه بايد سرزمين خود را دوست داشته باشيم، بايد بدانيم اگر در جايي زندگي مي كنيم، آنجا بايد آباد باشد تا بتوانيم بهتر زندگي كنيم. اگر درياچه اروميه خشك شود، زمين هاي كشاورزي از اروميه تا زنجان و حتي قزوين كه يكي از نقاط حاصلخيز كشور است، خشك و به شوره زار تبديل مي شود. بنابراين معلوم است كه داريم سرزمين خود را نابود مي كنيم.

در روزهاي اخير يك حاشيه در مدارس كشور و پخش يك آهنگ موجب اعتراض هاي بسياري شد و تلويزيون هم مدام عليه آن برنامه پخش كرد، اما چرا كسي نگران ايران و مثلاً درياچه اروميه نيست؟

نمي دانم، شايد نان برخي ها در اين جور مسائل است، وگرنه به سادگي مي شود جلوي اين مسائل را گرفت، ضمن اينكه در همه مهدهاي كودك ما بزن و بكوب هست. نمي دانم، تلاش و كوشش من اين است كه همه متوجه اين مسائل بشوند و اول از همه مسئولان كشور بايد متوجه اين مسائل بوده و نسبت به آن حساس باشند.

30 - اسير پوپوليسم بوده ايم
خبرگزاري ايرنا - - 19 روز پيش - شنبه 18 خرداد 1398 ساعت 14:17 - 78411537 -

ايرنا- براي برون رفت از مشكلات موجود كشور چه بايد كرد؟ آيا اساساً برآوردي از مهمترين مشكلات و اولويت ها وجود دارد؟ سيدمصطفي هاشمي طبا از مديران باسابقه نظام معتقد است كه مشكلات فعلي كشور ادامه وضعيتي است كه قبل از اين براي آنها چاره انديشي نكرده ايم.

31 - اسير پوپوليسم بوده ايم
ايران آنلاين - - 19 روز پيش - شنبه 18 خرداد 1398 ساعت 08:27 - 78399109 -

چه در انتخابات و چه پس از آن، مسأله توجه به سرزمين ايران را مطرح كرديد. شما در ادوار مختلف در حاكميت و جريان اداره كشور بوديد، چرا امروز نگاه شما معطوف به مسأله اي به نام ايران شده است؟ امروز برخي مي گويند انقلاب نكرديم تا زندگي ها بهتر شود، اين ادعا درحالي است كه امام(ره) صراحتاً اشاره كردند كه وضع مردم بسيار بد است و بايد بهتر شود. به همين دليل همه كساني كه پس از انقلاب در مصدر كار قرار گرفتند، مي گفتند مي خواهيم زندگي مردم بهتر شود. اما با وجود اين نيت، به دليل نشناختن سازوكارهاي اقتصادي دنيا و اداره كشور، اين شيوه را برگزيدند كه هرچه هست به مردم بدهيم. از اين رو مطابق گذشته تلاش مي كردند تا سرحد امكان از منابع داخلي مانند نفت استفاده و آن را صرف نيازهاي عادي مردم همچون واردات و مواد غذايي كنند... باچنين سابقه اي، پس از نامزد شدن در انتخابات به اين مسائل حساس شدم. دقيقاً به چه چيزي حساس شديد؟ حساس شدم به اينكه با اين شيوه، يعني واردات گسترده و دادن پول نفت به مردم به هر طريقي، يا اينكه هر طور شده براي مردم خانه بسازيم، در اين صورت به كجا مي رسيم؟ يادم افتاد در اوايل انقلاب كه ياسر عرفات وارد ايران شده بود، يكي از مبارزان انقلابي به او تاخت كه شما سازشكار هستيد. اما عرفات در پاسخ گفت كه من به دنبال آن هستم تا يك وجب خاك پيدا كنم و پايم را روي آن بگذارم. مي دانيد كه همه فلسطيني ها، حتي نيروهاي حماس كه در سرزمين هاي اشغالي هستند، همه پاسپورت اسراييلي دارند و پاسپورتي به نام فلسطين وجود ندارد. به اين فكر كردم كه ما در جبهه ها اين همه شهيد داديم كه هرچند براي اسلام بود، اما درعين حال افتخار هم مي كنيم كه برخلاف قاجار يا پهلوي ها، يك وجب از خاك خود را از دست نداديم. با اين شرايط، چطور مي شود امروز همه خاك خود را از دست مي دهيم؟ به عبارت ديگر، اگر سرزمين ما آب نداشته باشد، زمين هاي ما نشست كند و دشت ها حاصلخيز نباشد، اين همان از دست دادن سرزمين است. پيش از اين گفتيد كه امروز بايد اولويت هاي جمهوري اسلامي تغيير كند و اشاره كرديد كه تاب آوري سرزميني و اخلاق اجتماعي كاهش پيدا كرده است. چرا در 40 سال گذشته جمهوري اسلامي تغيير مشي قابل توجهي مطابق با كاستي هاي مهمي كه به آن مبتلا هستيم، نشان نداده است؟ اگر به بيانات مقام معظم رهبري دقت كنيد، همواره اين دغدغه ها را مي بينيد. باوجود اين، بحث و ارائه طريق يك حرف و عمل به آن بحث ها حرف ديگري است. اينكه چرا به اينجا رسيديم، من در يك كلمه دليل آن را پوپوليسم مي دانم؛ به اين معني كه مسئولان ما همواره دنبال مردم رفته اند و ترجيح داده اند نيازهاي فوري و ضروري مردم را تأمين كنند تا به قول معروف، آنان را راضي نگه دارند. مثلاً همين بحث افزايش قيمت بنزين كه بعد از شلوغ شدن پمپ بنزين ها، مسئولان عقب نشستند و گفتند اصلاً چنين موضوعي مطرح نيست. بنابراين اشكال اين است كه مسئولان ما شجاعت ارائه راه درست براي آينده كشور را ندارند. حرف زياد زده مي شود، اما تصميم گرفته نمي شود. مثال ديگري بزنم. در شبكه افق كه شبكه مخالف خوان دولت است، مرتب بحث مي شود كه اقتصاد برجامي باعث سرافكندگي ما است و بايد اقتصاد مقاومتي داشته باشيم. يقين دارم كه هيچ يك از كساني كه اين حرف ها را مي زنند، اقتصاد مقاومتي را نخوانده اند. چراكه در اين سند بالادستي، بارها به صادرات، به روابط با كشورهاي خارجي و به كسب دانش فني اشاره شده است. اقتصاد مقاومتي بدون اين موارد، شير بي يال و دم و اشكم است. ضمن اينكه همين حالا اگر دولت قدم هاي جدي براي اقتصاد مقاومتي يا اقتصاد رياضتي كه اقتضاي امروز ما است بردارد، همين منتقدان بلافاصله مي گويند مردم را بدبخت و محدود كرديد يا مردم را در تنگنا قرار داديد. بنابراين اين نوع شعارهاي سياسي كه فقط براي منكوب و سركوب كردن دولت است، هيچ جايي در واقعيت ندارد. اما متأسفانه به همين دلايل نه دولت، نه مجلس و نه ساير مقامات، به قول مقام معظم رهبري، شجاعت برخورد با مسائل را ندارند. زيرا پرداختن به مسائل اقتصادي كشور و حل آنها تبعات دارد كه نه اقتصاددادنان ما درباره اين تبعات راهكار ارائه مي دهند و نه مسئولان شجاعت آن را دارند كه به تبعات پيشنهادهاي خود اشاره كنند. چه چيزي باعث مي شود كه مردم باوجود علم به مشكلات كشور، همدلي و همراهي لازم براي اتخاذ تصميم هاي سخت را نداشته باشند؟ مردم ما اغلب در اين مسائل آگاه نيستند و تحليل اقتصادي و سرزميني ندارند و درپي گرفتاري هاي روزمره خود هستند. از سوي ديگر در كشور ما، مسئولان با مردم راحت حرف نمي زنند و مشكلات را به آنان نمي گويند و بيشتر خطابه مي خوانند. من در اين زمينه آقاي روحاني را مثال مي زنم، زيرا نمي توانيم درباره كس ديگري اظهار نظر كنيم. آقاي روحاني هيچ گاه درباره مشكلات يا فشاري كه روي دولت هست با مردم حرف نمي زند. مي بينيم كه لايحه بودجه، در مجلس تغيير كرده و به جاي اينكه سبك تر شود، سنگين تر مي شود. آن هم به اين دليل كه آخر دوره نمايندگان است و آنان مي خواهند از مردم رأي بگيرند. اين تنها يك نمونه است. اقتصاد كشور، يا همان اقتصاد قبل از برجام كه روال همه دولت هاي جمهوري اسلامي بوده است، مسائلي دارد كه هيچ كس جرأت ندارد به آنها دست بزند. به عنوان مثال، نقدينگي در كشور ما به حدود 2000 هزار ميليارد تومان رسيده است، اما هيچ كس هيچ نسخه اي براي آن ندارد. مسأله ديگر خروج سرمايه از كشور است، به اين معني كه مدام ارز را به بازار تزريق مي كنيم، عده اي هم آن را مي خرند و سرمايه ها را از كشور خارج مي كنند. همه اين مسائل وجود دارد، اما ما به هيچ كدام از آن ها دست نمي زنيم، آن هم به اين دليل كه فكر مي كنيم دست زدن به اين مسائل و تلاش براي حل آنها، تبعات دارد و چه بسا مشكلات را بدتر هم بكند. آقاي علي سرزعيم در كتاب پوپوليسم ايراني در ارزيابي كارنامه آقاي احمدي نژاد، معتقد است يكي از دلايلي كه احمدي نژاد توانسته برنامه هاي خود مانند هدفمندي يارانه ها را عملياتي كند، يكدست بودن حاكميت در دولت اول ايشان بود. دركنار دلايلي كه برشمرديد، مي توان گفت فقدان همگرايي و وفاق در حاكميت يكي از دلاليل تصميم نگرفتن است؟ متأسفانه ما در حاكميت انسجام نداريم، مگر در موارد خاصي. به عنوان مثال، وقتي ترامپ سپاه پاسداران را تروريستي اعلام كرد، دولت و مجلس و مردم، همه پشت سر سپاه ايستادند، اما در مسائل اقتصادي، ما شاهد شاخه هاي مختلف ديدگاهي هستيم، ضمن اينكه اين مسائل به پوپوليسم يا جلب رأي و نظر مردم هم آغشته مي شود. بنابراين معتقدم بايد به تفرق سياسي پايان داد، بايد تفكر يكسان اقتصادي براي توسعه و پيشرفت كشور داشت و براي عملياتي كردن آنها هم راه ارائه داد. مثال زديد كه از يك سند بالادستي به نام اقتصاد مقاومتي برداشت هاي مختلفي ارائه مي شود، چطور مي توان اين همساني را براي توسعه كشور محقق كرد؟ دليل آن برداشت هاي مختلف، نگاه سياسي به مسأله است. افراد تفكر و ظني دارند و براساس آن با نام اقتصاد مقاومتي برخورد مي كنند، بدون اينكه خوانده باشند. دژبان موتور سوار روي موتور خود مي نويسد اقتصاد مقاومتي درحالي كه اصلاً نمي داند اقتصاد مقاومتي چيست و تنها يك تابلو را حمل مي كند. ديگران هم به همين ترتيب، به اين معني كه براي رسيدن به مكنونات ذهني خود يك تابلو به نام اقتصاد مقاومتي را حمل مي كنند. درحالي كه اقتصاد مقاومتي يك منظومه است و همه بخش هاي آن بايد با هم ديده شود. نمي توان يك بخش از اقتصاد مقاومتي را بگيريم و بخش ديگر آن را نفي كنيم. همين آقاي رحيم پور ازغدي، مدام دم از اقتصاد مقاومتي مي زند، بايد يك بار از او خواست تا اقتصاد مقاومتي را تشريح كند و مواد آن را بخواند. اين مسأله در رياست جمهوري مرحوم هاشمي هم بود، ايشان پس از بروز اعتراض ها چه در سطح عموم و چه در سطوح بالاي حاكميت، سياست تعديل و آزادسازي قيمت ها را كنار گذاشت. همين طور است، دليلش هم اين بود كه نسبت به ايشان هجوم شد. خودشان جلسات خصوصي هم داشتند كه البته ايشان مجبور بود تحفظ هايي داشته باشد يا شايد خودشان به اين نتيجه رسيده باشند، هر طور كه فرض كنيم، قطعاً اصلاح اشكالات اقتصادي كه به آن اشاره كردم، عكس العمل هايي دارد. روشنفكران و اقتصاددانان ما هم نگفته اند كه اگر اقتصاد اصلاح شود، چه تبعاتي خواهد داشت، در مقابل تنها نظريه هاي خود را تشريح مي كنند، درحالي كه همه مي دانند تبعات آن تصميم هاي سخت چيست. فرق هم نمي كند چپ باشيم يا راست، دنبال نئوليبراليسم باشيم يا روش هاي عدالت گرايانه، پيامدهاي سياست ها و پيشنهادهاي اصلاحي را براي مردم نمي گوييم. اكنون آينده اقتصاد كشور در سرازيري است، اگر بايد تصميمي گرفته شود تا آينده كشور تضمين شود و بتوان تغييرات مختلف را تحمل كرد، پيش از هر چيز بايد با مردم سخن گفت و مسائل را براي آنان تشريح كرد. اكنون خانواده ها و فرزندان ما، حتي كساني كه مؤمن به انقلاب و جمهوري اسلامي هستند، درباره آينده با ترديد حرف مي زنند. فرض كنيم با مردم صحبت شده باشد، آيا نظام سياسي و اداري ما، به خودي خود توانايي حل اين مسائل را دارد و از پس مشكلات برمي آيند؟ به نظر من توانايي آن را دارد. كما اينكه هرجا مديريت كردم، به بخش خود اعتماد كردم و جواب هم گرفتم. به عنوان مثال، زماني كه به مركز توسعه صادرات رفتم، مدير قبلي مي گفت از كارمندان آن كاري ساخته نيست، اما من به همه آنان احترام گذاشتم و اعتماد كردم و آنان هم بخوبي كار كردند. بايد بدانيم كه مردم كشور خود را دوست دارند و چه بسا از خودشان هم بيشتر دوست دارند. اگر عشق نبود به جبهه ها نمي رفتند تا با دشمن بجنگند. ما درباره مردم اشتباه مي كنيم و به اشتباه از مردم مي ترسيم، فكر مي كنيم اگر حقيقت را به مردم بگوييم، شورش خواهند كرد، درحالي كه اين طور نيست، اگر مردم با واقعيت ها روبه رو شوند، از مسئولان قبول خواهند كرد. همچنان كه اگر مديران نظام هاي اداري ما توانمند باشند، قطعاً جواب مي دهد. مگر همين حالا بيمارستان هاي ما به بيماران خدمات نمي دهند؟ اما ما به جاي برجسته كردن اين محسنات و به جاي طراحي شيوه هاي خوب اداره كشور، مدام به مردم مي گوييم كه نتيجه اين است و فلان، درحالي كه روش ما غلط است و نتيجه محصول روش ما است. بنابراين، اگر راه را درست انتخاب كنيم، نتيجه درست هم خواهيم داشت و اگر راه را با صميميت به مردم نشان بدهيم و ايرادها و فرجام مسيرهاي بد را به مردم بگوييم، مردم حتماً قبول مي كنند. اما يادمان باشد كه نبايد در نماز جمعه ها، ناگهان اين حرف مطرح شود كه اي دولت! معيشت مردم را بهتر كن. مگر دولت مي تواند معيشت مردم را بهتر كند؟ در شرايط فعلي، هيچ دولتي نمي تواند با سرعت و يك شبه معيشت مردم را بهبود ببخشد، اين اظهار نظرها تنها فشار به دولت است كه اتفاق خوبي نيست. گوينده اين سخن كه اي دولت معيشت مردم را بهتر كن از تريبون پايين مي آيد و سراغ كار و زندگي خود مي رود، اما اين پرسش در مردم ايجاد مي شود كه پس مي شود معيشت مردم را بهتر كرد، اما دولت نمي خواهد. در مجلس دهم 380 طرح از سوي نمايندگان ارائه شد و 190 لايحه هم از سوي دولت. با اين حال به نظر مي رسد مشكلات اصلي كه شما به آن اشاره كرديد همچنان باقي است. در سران سه قوه منش تصميم گيري هماهنگ وجود ندارد، وگرنه اين مسأله كه شما برشمرديد، قابل مديريت است. يعني هيات رييسه مجلس و رييس جمهوري بايد با هم اين مسأله را حل كنند، درحالي كه اكنون رويكرد هر سه قوه اين است كه بگذاريم اين مسائل هم بگذرد تا مردم دنبال كار خود بروند به جاي اينكه بايد بايستند و به صورت ريشه اي مسائل را حل كنند. اگر درباره مسائلي كه برشمردم، تصميم گيري نشود، مسأله به همين صورت باقي خواهد ماند و در نهايت كشور و ايران مستهلك مي شود. اما متأسفانه به جاي اين شيوه به ظاهر سخت، روش مسئولان ما همواره اين گونه بوده است كه منابع مردم را به جاي استفاده براي عموم، صرف كساني كردند كه توانايي مالي بيشتري داشتند. شما عبارتي به كار برديد مبني بر اينكه ما مي خواستيم يك سانت از خاك كشور را به دشمن ندهيم، اما الان وضعيتي كه سرزمين ما به آن دچار شده است، نوعي اشغال از سوي بيگانه است. منظور شما چيست؟ ما خودمان نقش بيگانه اي را پيدا كرديم كه دارد به كشور ما تعرض مي كند، يعني ما نسبت به سرزمين خود بيگانه شديم، درحالي كه بايد سرزمين خود را دوست داشته باشيم، بايد بدانيم اگر در جايي زندگي مي كنيم، آنجا بايد آباد باشد تا بتوانيم بهتر زندگي كنيم. اگر درياچه اروميه خشك شود، زمين هاي كشاورزي از اروميه تا زنجان و حتي قزوين كه يكي از نقاط حاصلخيز كشور است، خشك و به شوره زار تبديل مي شود. بنابراين معلوم است كه داريم سرزمين خود را نابود مي كنيم. در روزهاي اخير يك حاشيه در مدارس كشور و پخش يك آهنگ موجب اعتراض هاي بسياري شد و تلويزيون هم مدام عليه آن برنامه پخش كرد، اما چرا كسي نگران ايران و مثلاً درياچه اروميه نيست؟ نمي دانم، شايد نان برخي ها در اين جور مسائل است، وگرنه به سادگي مي شود جلوي اين مسائل را گرفت، ضمن اينكه در همه مهدهاي كودك ما بزن و بكوب هست. نمي دانم، تلاش و كوشش من اين است كه همه متوجه اين مسائل بشوند و اول از همه مسئولان كشور بايد متوجه اين مسائل بوده و نسبت به آن حساس باشند.

32 - اسير پوپوليسم بوده ايم
روزنامه ايران - - 19 روز پيش - شنبه 18 خرداد 1398 ساعت 03:12 - 78397884 -

اسير پوپوليسم بوده ايم

براي برون رفت از مشكلات موجود كشور چه بايد كرد؟ آيا اساساً برآوردي از مهمترين مشكلات و اولويت ها وجود دارد؟ سيدمصطفي هاشمي طبا از مديران باسابقه نظام معتقد است كه مشكلات فعلي كشور ادامه وضعيتي است كه قبل از اين براي آنها چاره انديشي نكرده ايم. به اعتقاد او دليل اين بي توجهي ها هم نداشتن شجاعت مسئولان براي مواجهه اصولي و واقعي با مشكلات بوده است. مشروح اين گفت و گو را در ادامه مي خوانيد.
چه در انتخابات و چه پس از آن، مسأله توجه به سرزمين ايران را مطرح كرديد. شما در ادوار مختلف در حاكميت و جريان اداره كشور بوديد، چرا امروز نگاه شما معطوف به مسأله اي به نام ايران شده است؟
امروز برخي مي گويند انقلاب نكرديم تا زندگي ها بهتر شود، اين ادعا درحالي است كه امام(ره) صراحتاً اشاره كردند كه وضع مردم بسيار بد است و بايد بهتر شود. به همين دليل همه كساني كه پس از انقلاب در مصدر كار قرار گرفتند، مي گفتند مي خواهيم زندگي مردم بهتر شود. اما با وجود اين نيت، به دليل نشناختن سازوكارهاي اقتصادي دنيا و اداره كشور، اين شيوه را برگزيدند كه هرچه هست به مردم بدهيم. از اين رو مطابق گذشته تلاش مي كردند تا سرحد امكان از منابع داخلي مانند نفت استفاده و آن را صرف نيازهاي عادي مردم همچون واردات و مواد غذايي كنند... باچنين سابقه اي، پس از نامزد شدن در انتخابات به اين مسائل حساس شدم.
دقيقاً به چه چيزي حساس شديد؟
حساس شدم به اينكه با اين شيوه، يعني واردات گسترده و دادن پول نفت به مردم به هر طريقي، يا اينكه هر طور شده براي مردم خانه بسازيم، در اين صورت به كجا مي رسيم؟ يادم افتاد در اوايل انقلاب كه ياسر عرفات وارد ايران شده بود، يكي از مبارزان انقلابي به او تاخت كه شما سازشكار هستيد. اما عرفات در پاسخ گفت كه من به دنبال آن هستم تا يك وجب خاك پيدا كنم و پايم را روي آن بگذارم. مي دانيد كه همه فلسطيني ها، حتي نيروهاي حماس كه در سرزمين هاي اشغالي هستند، همه پاسپورت اسراييلي دارند و پاسپورتي به نام فلسطين وجود ندارد. به اين فكر كردم كه ما در جبهه ها اين همه شهيد داديم كه هرچند براي اسلام بود، اما درعين حال افتخار هم مي كنيم كه برخلاف قاجار يا پهلوي ها، يك وجب از خاك خود را از دست نداديم. با اين شرايط، چطور مي شود امروز همه خاك خود را از دست مي دهيم؟ به عبارت ديگر، اگر سرزمين ما آب نداشته باشد، زمين هاي ما نشست كند و دشت ها حاصلخيز نباشد، اين همان از دست دادن سرزمين است.
پيش از اين گفتيد كه امروز بايد اولويت هاي جمهوري اسلامي تغيير كند و اشاره كرديد كه تاب آوري سرزميني و اخلاق اجتماعي كاهش پيدا كرده است. چرا در 40 سال گذشته جمهوري اسلامي تغيير مشي قابل توجهي مطابق با كاستي هاي مهمي كه به آن مبتلا هستيم، نشان نداده است؟
اگر به بيانات مقام معظم رهبري دقت كنيد، همواره اين دغدغه ها را مي بينيد. باوجود اين، بحث و ارائه طريق يك حرف و عمل به آن بحث ها حرف ديگري است. اينكه چرا به اينجا رسيديم، من در يك كلمه دليل آن را پوپوليسم مي دانم؛ به اين معني كه مسئولان ما همواره دنبال مردم رفته اند و ترجيح داده اند نيازهاي فوري و ضروري مردم را تأمين كنند تا به قول معروف، آنان را راضي نگه دارند. مثلاً همين بحث افزايش قيمت بنزين كه بعد از شلوغ شدن پمپ بنزين ها، مسئولان عقب نشستند و گفتند اصلاً چنين موضوعي مطرح نيست. بنابراين اشكال اين است كه مسئولان ما شجاعت ارائه راه درست براي آينده كشور را ندارند. حرف زياد زده مي شود، اما تصميم گرفته نمي شود. مثال ديگري بزنم. در شبكه افق كه شبكه مخالف خوان دولت است، مرتب بحث مي شود كه اقتصاد برجامي باعث سرافكندگي ما است و بايد اقتصاد مقاومتي داشته باشيم. يقين دارم كه هيچ يك از كساني كه اين حرف ها را مي زنند، اقتصاد مقاومتي را نخوانده اند. چراكه در اين سند بالادستي، بارها به صادرات، به روابط با كشورهاي خارجي و به كسب دانش فني اشاره شده است. اقتصاد مقاومتي بدون اين موارد، شير بي يال و دم و اشكم است. ضمن اينكه همين حالا اگر دولت قدم هاي جدي براي اقتصاد مقاومتي يا اقتصاد رياضتي كه اقتضاي امروز ما است بردارد، همين منتقدان بلافاصله مي گويند مردم را بدبخت و محدود كرديد يا مردم را در تنگنا قرار داديد. بنابراين اين نوع شعارهاي سياسي كه فقط براي منكوب و سركوب كردن دولت است، هيچ جايي در واقعيت ندارد. اما متأسفانه به همين دلايل نه دولت، نه مجلس و نه ساير مقامات، به قول مقام معظم رهبري، شجاعت برخورد با مسائل را ندارند. زيرا پرداختن به مسائل اقتصادي كشور و حل آنها تبعات دارد كه نه اقتصاددادنان ما درباره اين تبعات راهكار ارائه مي دهند و نه مسئولان شجاعت آن را دارند كه به تبعات پيشنهادهاي خود اشاره كنند.
چه چيزي باعث مي شود كه مردم باوجود علم به مشكلات كشور، همدلي و همراهي لازم براي اتخاذ تصميم هاي سخت را نداشته باشند؟
مردم ما اغلب در اين مسائل آگاه نيستند و تحليل اقتصادي و سرزميني ندارند و درپي گرفتاري هاي روزمره خود هستند. از سوي ديگر در كشور ما، مسئولان با مردم راحت حرف نمي زنند و مشكلات را به آنان نمي گويند و بيشتر خطابه مي خوانند. من در اين زمينه آقاي روحاني را مثال مي زنم، زيرا نمي توانيم درباره كس ديگري اظهار نظر كنيم. آقاي روحاني هيچ گاه درباره مشكلات يا فشاري كه روي دولت هست با مردم حرف نمي زند. مي بينيم كه لايحه بودجه، در مجلس تغيير كرده و به جاي اينكه سبك تر شود، سنگين تر مي شود. آن هم به اين دليل كه آخر دوره نمايندگان است و آنان مي خواهند از مردم رأي بگيرند. اين تنها يك نمونه است. اقتصاد كشور، يا همان اقتصاد قبل از برجام كه روال همه دولت هاي جمهوري اسلامي بوده است، مسائلي دارد كه هيچ كس جرأت ندارد به آنها دست بزند. به عنوان مثال، نقدينگي در كشور ما به حدود 2000 هزار ميليارد تومان رسيده است، اما هيچ كس هيچ نسخه اي براي آن ندارد. مسأله ديگر خروج سرمايه از كشور است، به اين معني كه مدام ارز را به بازار تزريق مي كنيم، عده اي هم آن را مي خرند و سرمايه ها را از كشور خارج مي كنند. همه اين مسائل وجود دارد، اما ما به هيچ كدام از آن ها دست نمي زنيم، آن هم به اين دليل كه فكر مي كنيم دست زدن به اين مسائل و تلاش براي حل آنها، تبعات دارد و چه بسا مشكلات را بدتر هم بكند.
آقاي علي سرزعيم در كتاب پوپوليسم ايراني در ارزيابي كارنامه آقاي احمدي نژاد، معتقد است يكي از دلايلي كه احمدي نژاد توانسته برنامه هاي خود مانند هدفمندي يارانه ها را عملياتي كند، يكدست بودن حاكميت در دولت اول ايشان بود. دركنار دلايلي كه برشمرديد، مي توان گفت فقدان همگرايي و وفاق در حاكميت يكي از دلاليل تصميم نگرفتن است؟
متأسفانه ما در حاكميت انسجام نداريم، مگر در موارد خاصي. به عنوان مثال، وقتي ترامپ سپاه پاسداران را تروريستي اعلام كرد، دولت و مجلس و مردم، همه پشت سر سپاه ايستادند، اما در مسائل اقتصادي، ما شاهد شاخه هاي مختلف ديدگاهي هستيم، ضمن اينكه اين مسائل به پوپوليسم يا جلب رأي و نظر مردم هم آغشته مي شود. بنابراين معتقدم بايد به تفرق سياسي پايان داد، بايد تفكر يكسان اقتصادي براي توسعه و پيشرفت كشور داشت و براي عملياتي كردن آنها هم راه ارائه داد.
مثال زديد كه از يك سند بالادستي به نام اقتصاد مقاومتي برداشت هاي مختلفي ارائه مي شود، چطور مي توان اين همساني را براي توسعه كشور محقق كرد؟
دليل آن برداشت هاي مختلف، نگاه سياسي به مسأله است. افراد تفكر و ظني دارند و براساس آن با نام اقتصاد مقاومتي برخورد مي كنند، بدون اينكه خوانده باشند. دژبان موتور سوار روي موتور خود مي نويسد اقتصاد مقاومتي درحالي كه اصلاً نمي داند اقتصاد مقاومتي چيست و تنها يك تابلو را حمل مي كند. ديگران هم به همين ترتيب، به اين معني كه براي رسيدن به مكنونات ذهني خود يك تابلو به نام اقتصاد مقاومتي را حمل مي كنند. درحالي كه اقتصاد مقاومتي يك منظومه است و همه بخش هاي آن بايد با هم ديده شود. نمي توان يك بخش از اقتصاد مقاومتي را بگيريم و بخش ديگر آن را نفي كنيم. همين آقاي رحيم پور ازغدي، مدام دم از اقتصاد مقاومتي مي زند، بايد يك بار از او خواست تا اقتصاد مقاومتي را تشريح كند و مواد آن را بخواند.
اين مسأله در رياست جمهوري مرحوم هاشمي هم بود، ايشان پس از بروز اعتراض ها چه در سطح عموم و چه در سطوح بالاي حاكميت، سياست تعديل و آزادسازي قيمت ها را كنار گذاشت.
همين طور است، دليلش هم اين بود كه نسبت به ايشان هجوم شد. خودشان جلسات خصوصي هم داشتند كه البته ايشان مجبور بود تحفظ هايي داشته باشد يا شايد خودشان به اين نتيجه رسيده باشند، هر طور كه فرض كنيم، قطعاً اصلاح اشكالات اقتصادي كه به آن اشاره كردم، عكس العمل هايي دارد. روشنفكران و اقتصاددانان ما هم نگفته اند كه اگر اقتصاد اصلاح شود، چه تبعاتي خواهد داشت، در مقابل تنها نظريه هاي خود را تشريح مي كنند، درحالي كه همه مي دانند تبعات آن تصميم هاي سخت چيست. فرق هم نمي كند چپ باشيم يا راست، دنبال نئوليبراليسم باشيم يا روش هاي عدالت گرايانه، پيامدهاي سياست ها و پيشنهادهاي اصلاحي را براي مردم نمي گوييم. اكنون آينده اقتصاد كشور در سرازيري است، اگر بايد تصميمي گرفته شود تا آينده كشور تضمين شود و بتوان تغييرات مختلف را تحمل كرد، پيش از هر چيز بايد با مردم سخن گفت و مسائل را براي آنان تشريح كرد. اكنون خانواده ها و فرزندان ما، حتي كساني كه مؤمن به انقلاب و جمهوري اسلامي هستند، درباره آينده با ترديد حرف مي زنند.
فرض كنيم با مردم صحبت شده باشد، آيا نظام سياسي و اداري ما، به خودي خود توانايي حل اين مسائل را دارد و از پس مشكلات برمي آيند؟
به نظر من توانايي آن را دارد. كما اينكه هرجا مديريت كردم، به بخش خود اعتماد كردم و جواب هم گرفتم. به عنوان مثال، زماني كه به مركز توسعه صادرات رفتم، مدير قبلي مي گفت از كارمندان آن كاري ساخته نيست، اما من به همه آنان احترام گذاشتم و اعتماد كردم و آنان هم بخوبي كار كردند. بايد بدانيم كه مردم كشور خود را دوست دارند و چه بسا از خودشان هم بيشتر دوست دارند. اگر عشق نبود به جبهه ها نمي رفتند تا با دشمن بجنگند. ما درباره مردم اشتباه مي كنيم و به اشتباه از مردم مي ترسيم، فكر مي كنيم اگر حقيقت را به مردم بگوييم، شورش خواهند كرد، درحالي كه اين طور نيست، اگر مردم با واقعيت ها روبه رو شوند، از مسئولان قبول خواهند كرد. همچنان كه اگر مديران نظام هاي اداري ما توانمند باشند، قطعاً جواب مي دهد. مگر همين حالا بيمارستان هاي ما به بيماران خدمات نمي دهند؟ اما ما به جاي برجسته كردن اين محسنات و به جاي طراحي شيوه هاي خوب اداره كشور، مدام به مردم مي گوييم كه نتيجه اين است و فلان، درحالي كه روش ما غلط است و نتيجه محصول روش ما است. بنابراين، اگر راه را درست انتخاب كنيم، نتيجه درست هم خواهيم داشت و اگر راه را با صميميت به مردم نشان بدهيم و ايرادها و فرجام مسيرهاي بد را به مردم بگوييم، مردم حتماً قبول مي كنند. اما يادمان باشد كه نبايد در نماز جمعه ها، ناگهان اين حرف مطرح شود كه اي دولت! معيشت مردم را بهتر كن. مگر دولت مي تواند معيشت مردم را بهتر كند؟ در شرايط فعلي، هيچ دولتي نمي تواند با سرعت و يك شبه معيشت مردم را بهبود ببخشد، اين اظهار نظرها تنها فشار به دولت است كه اتفاق خوبي نيست. گوينده اين سخن كه اي دولت معيشت مردم را بهتر كن از تريبون پايين مي آيد و سراغ كار و زندگي خود مي رود، اما اين پرسش در مردم ايجاد مي شود كه پس مي شود معيشت مردم را بهتر كرد، اما دولت نمي خواهد.
در مجلس دهم 380 طرح از سوي نمايندگان ارائه شد و 190 لايحه هم از سوي دولت. با اين حال به نظر مي رسد مشكلات اصلي كه شما به آن اشاره كرديد همچنان باقي است.
در سران سه قوه منش تصميم گيري هماهنگ وجود ندارد، وگرنه اين مسأله كه شما برشمرديد، قابل مديريت است. يعني هيات رييسه مجلس و رييس جمهوري بايد با هم اين مسأله را حل كنند، درحالي كه اكنون رويكرد هر سه قوه اين است كه بگذاريم اين مسائل هم بگذرد تا مردم دنبال كار خود بروند به جاي اينكه بايد بايستند و به صورت ريشه اي مسائل را حل كنند. اگر درباره مسائلي كه برشمردم، تصميم گيري نشود، مسأله به همين صورت باقي خواهد ماند و در نهايت كشور و ايران مستهلك مي شود. اما متأسفانه به جاي اين شيوه به ظاهر سخت، روش مسئولان ما همواره اين گونه بوده است كه منابع مردم را به جاي استفاده براي عموم، صرف كساني كردند كه توانايي مالي بيشتري داشتند.
شما عبارتي به كار برديد مبني بر اينكه ما مي خواستيم يك سانت از خاك كشور را به دشمن ندهيم، اما الان وضعيتي كه سرزمين ما به آن دچار شده است، نوعي اشغال از سوي بيگانه است. منظور شما چيست؟
ما خودمان نقش بيگانه اي را پيدا كرديم كه دارد به كشور ما تعرض مي كند، يعني ما نسبت به سرزمين خود بيگانه شديم، درحالي كه بايد سرزمين خود را دوست داشته باشيم، بايد بدانيم اگر در جايي زندگي مي كنيم، آنجا بايد آباد باشد تا بتوانيم بهتر زندگي كنيم. اگر درياچه اروميه خشك شود، زمين هاي كشاورزي از اروميه تا زنجان و حتي قزوين كه يكي از نقاط حاصلخيز كشور است، خشك و به شوره زار تبديل مي شود. بنابراين معلوم است كه داريم سرزمين خود را نابود مي كنيم.
در روزهاي اخير يك حاشيه در مدارس كشور و پخش يك آهنگ موجب اعتراض هاي بسياري شد و تلويزيون هم مدام عليه آن برنامه پخش كرد، اما چرا كسي نگران ايران و مثلاً درياچه اروميه نيست؟
نمي دانم، شايد نان برخي ها در اين جور مسائل است، وگرنه به سادگي مي شود جلوي اين مسائل را گرفت، ضمن اينكه در همه مهدهاي كودك ما بزن و بكوب هست. نمي دانم، تلاش و كوشش من اين است كه همه متوجه اين مسائل بشوند و اول از همه مسئولان كشور بايد متوجه اين مسائل بوده و نسبت به آن حساس باشند.

1 2 3 4 5 | | 473 474 475 476